Lucas Cranach die Jongere, 1545 - Nimf van die lente - fyn kunsdruk

Oorspronklike kunswerkspesifikasies deur die museum se webwerf (© Kopiereg - Die Metropolitaanse Kunsmuseum - Die Metropolitaanse Museum van Kuns)

Hierdie klein, verstommend goed bewaarde skildery wys 'n naaktvrou wat op die grasbank van 'n rivier lê, naby 'n fontein wat uit 'n rotsformasie voortspruit. Sy kyk na die kyker, identifiseer haarself en bied 'n woord van waarskuwing deur die eerstepersoon-Latynse inskripsie regs bo: “Ek, nimf van die heilige bron, rus; moenie my slaap versteur nie.” Die toneel se oop erotiek verskerp deur die nimf se bedompige, halftoe oë; die rooi tint van haar wange, boude, elmboë, knieë en voete; die deursigtige sluier wat van kop tot voet kronkel, asof dit die kyker se blik langs haar lyf wil lei; en die gebondelde rooi rok, wat die gedagte van haar ontkleedsel oproep. 'n Boog en koker hang in 'n nabygeleë boom, wat aandui dat die nimf aan die gevolg van die jagtergodin Diana behoort. ’n Groen papegaai wat op die boog sit en twee rotspatryse in die gras dien waarskynlik as simbole van die Luxuria (lus) wat deur die nimf beliggaam word en in die manlike kyker na vore geroep word. Die wesens se onverstoorde nabyheid aan die nimf onderstreep die kalmte wat ná die jagtog heers. Die twee wit diere op die onmiddellike voorgrond is ou toevoegings tot die samestelling; hulle is moontlik hase, wat later met die hand bygevoeg is om die idee van Luxuria verder te beklemtoon. Die noukeurig gedetailleerde landskapagtergrond word bevolk deur klein mense en diere. Regs van die meule loop een persoon langs die rivieroewer terwyl 'n ander langs die water kniel. 'n Ruiter ry drie donkies, gelaai met sakke graan, na die meule. 'n Booter navigeer die rivier. Verder terug, anderkant die ommuurde stad, wei twee takbokke in 'n grasveld, en persone te voet en te perd volg paadjies tot in die woud. 'n Kasteel wat hoog op die bloute geleë is, beklee die landskap. Soos die Oordeel van Parys en Venus met Cupido die Heuningdief, tel die Nimf van die Lente onder die gewildste mitologiese onderwerpe wat deur Lucas Cranach die Ouer en sy werkswinkel behandel is. Die huidige paneel, wat heel waarskynlik deur Lucas Cranach die Jongere is, is een van ten minste sewentien weergawes wat oorleef. Hulle dateer van die middel 1510 tot ongeveer 1550. In die twee vroegste voorbeelde, 'n paneel gedateer 1518 in die Museum der Bildenden Künste Leipzig, en een van ongeveer 1515 – 20 in die JagdschlossGrunewald, Berlyn, word die bron (fons) uitgebeeld as 'n mensgemaakte fonteinkom, met die inskripsie (die nimf se adres aan die kyker) geskilder asof dit daarin gekerf is. Vanaf ongeveer die middel van 1520 en verder lê die nimf egter voor 'n natuurlike bron wat uit 'n rots vloei, die inskripsie word nie meer as 'n fiktiewe kerf gevorm nie, en 'n boogkoker, patryse en, dikwels, takbokke verskyn as bykomstighede. Skrywers het het in hierdie onderwerp 'n ambivalensie bespeur tussen die sensuele aanloklikheid van die naakfiguur en haar vermaning om nie haar rus te versteur nie, wat vergelykbaar is met die moraliserende aspek van die Venus met Cupido die Heuningdief-skilderye. Die Cranach-nimfe word dus verbind met die hofsideaal van beheer van die emosies en met die Christelike en humanistiese besorgdheid oor die inperking van vleeslike begeerte. In die geval van die museum se prent blyk dit dat hierdie idees nie net in die ikonografie speel nie, maar ook in die intieme kykervaring, want die klein grootte en die fyn uitvoering daarvan moedig die kyker aan om binne 'n sentimeter van die verleidelike nimf te nader. ontstaan ​​in 'n pseudoklassieke Latynse epigram wat vermoedelik voor 1465 deur die Romeinse humanis Giovanni Antonio Campano saamgestel is. Dit lees,Huius nympha loci sacri custodia fontis / Dormio dum blandaesentio murmur aquae. / Parce meum quisquis tangis cavamarmora somnum / R umpere; sive bibas sive lavere tace. (Ek, danimf van hierdie heilige plek, bewaarder van die fontein, slaap en luister na die innemende geruis van die water. Pasop, wie ook al hierdie marmorele grot nader, om nie my slaap te versteur nie; of jy drink of bad, bly stil!) Die gedeelte het sy weg gevind in baie kontemporêre samestellings en, sy moderne oorsprong meestal vergete, het vinnig een van die mees wydverspreide van alle pseudoklassieke epigramme geword. aan die hof van koning Matthias Corvinus van Hongarye (r. 1458 – 90). In 'n kompendium wat voor 1486 opgestel is, het MichaelFabricius Ferrarinus, prior van die Karmeliet-klooster in ReggioEmilia, opgemerk dat die Huius nympha loci-kwatryn onder die figuur van 'n slapende nimf op 'n fontein "op die oewer van die Donau" uitgekerf sou word (super). rippam danuvii). Vir vyftiende-eeuse Italiaanse humaniste soos Ferrarinus was die Donaurivier geassosieer met die antieke Romeinse provinsie Pannonia, of moderne Hongarye; dus, Ferrarinus se verwysing was moontlik na 'n fonteinmonument in Buda wat deur Matthias Corvinus opgerig is en sedertdien verlore was. Verdere bewustheid van die epigram in Noord-Europa is gedokumenteer in die literêre oorblyfsels van die imperiale digterpryswenner en humanis Conrad Celtis. Ook Albrecht Dürer, 'n kennis van Celtis, het die volledige gedeelte in 'n tekening van 1514 (KunsthistorischesMuseum, Wene) weergegee. Die Cranach-skilderye van die tema verminder die epigram tot 'n enkellyn-verkorting, "Fontisnympha sacri somnvm ne rvmpe qviesco", wat die vraag na 'n variante tekstuele of epigrafiese bron laat ontstaan. “op die oewer van die Donau,” en dat Cranach moontlik Matthias Corvinus se fontein eerstehands teëgekom het op 'n reis na Buda omstreeks 1502 – 4, toe hy in Wene gewoon het, soos voorgestel deur 'n beskrywing geskryf deur die Hongaarse humanis Thomasus Jordanus, waarin die fontein se inskripsie word nie as die gewone vierlyn-epigram opgeteken nie, maar eerder as 'n koeplet waarvan die eerste reël dieselfde is as die vers op Cranach se skilderye, wat daarop dui dat die monument wat deur Jordanus beskryf word, Cranach se bron was. Sommige geleerdes betwyfel die historiese en epigrafiese akkuraatheid van Jordanus se nota, maar handhaaf nietemin die waarde van sy opmerkings as bewys van die fontein se bestaan ​​in Buda. Terwyl die omvang en wyse van invloed van die Buda-fontein Cranach moeilik is om te bepaal, is dit duidelik dat die liggende houding wat hy vir die meeste van sy nimfe gebruik het, afkomstig is van 'n houtsnee wat gepubliseer is in Francesco Colonna se Hypnerotomachia Poliphili (Venesië, 1499) wat 'n denkbeeldige nimfefontein toon. . In die boekillustrasie en die meerderheid van Cranach se skilderye, ondersteun die nimf haar kop met haar regterhand, rus haar linkerhand op haar linkerbobeen en kruis haar linkerbeen oor haar regterhand. Die boog en koker, wat algemeen in skilderye na 1525 voorkom, vind 'n presedent in 'n 1510-gravure deur Giovanni Maria Pomedelli. Daardie afdruk, wat 'n liggende nimf in 'n landskap omring deur diere in rus wys (behalwe vir die terugtrekvark met 'n pyl in sy kruis), is ingeskryf Qvies (stilte) en beklemtoon dus die idee van herna die jag wat ook in Cranach se prente voorkom. Ander voorgestelde bronne van invloed is minder direk, maar toon nietemin toenemende belangstelling in die liggende vroulike naak in die jare voor die eerste verskyning van Cranach se fonteinnimfe. produksie. Die gevoude vlerke van die slangkenteken op die boomstam bevestig 'n datum na 1537, toe die Cranach daardie vorm van die merk begin gebruik het. Die algehele helder tonaliteit, die grys ondermodellering van die vlees, sigbaar met die blote oog en infrarooi beelding, die bleekheid van die vleestoon, en die oordrewe plaaslike rooiheid spreek alles ten gunste van 'n toeskrywing aan Lucas die Jongere. Die afmetings van die museum se prentjie hou verband met 'n groep klein panele wat in die tweede helfte van die 1540's vervaardig is, wat 'n pop-agtige kwaliteit van die figure en 'n uitgesprokenheid in die gesigte deel. Hierdie groep is ook naby aan sekere kontemporêre grootskaalse prente wat aan Lucas Cranach die Jongere toegeskryf is, soos Elia and the Priests of Baal van 1545 (Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden) en Saint John the Baptist Preaching van 1549 (Herzog Anton Ulrich-Museum) , Braunschweig). Die datums van die vergelykende werke dui op 'n waarskynlike reeks van ongeveer 1545 – 50 vir die Museum se Nimf van die Lente, effens vroeër as die datering van ongeveer 1550. Die samestelling van die Museum se Nimf van die Lente het as basis gedien vir drie eksemplare.

Besonderhede oor die kunswerk

Kunstenaar oorsig

Die produk

Kies jou gunsteling materiaal

In die keuselys reg langs die produk kan jy jou gunsteling grootte en materiaal kies. Die volgende opsies is beskikbaar vir individualisering:

• Metaal (aluminium dibond-druk): Dibond-afdrukke van aluminium is metaalafdrukke met 'n indrukwekkende diepte-effek. 'n Nie-reflektiewe oppervlak maak 'n kontemporêre indruk. Vir die Direct Aluminium Dibond-druk druk ons ​​jou geselekteerde kunswerk reg op die oppervlak van die aluminiummateriaal. Die wit en helder dele van die oorspronklike kunswerk skitter met 'n syglans, maar sonder enige glans. Die kleure is helder en helder, fyn besonderhede lyk baie duidelik.
• Gedrukte plakkaat (doek materiaal): Ons plakkaatdruk is 'n gedrukte vel doek met 'n effens growwe afwerking op die oppervlak, wat die oorspronklike weergawe van die kunswerk herinner. Dit is die beste geskik om die kunsdruk in 'n pasgemaakte raam te plaas. Hou asseblief in gedagte dat ons, afhangende van die absolute grootte van die plakkaat, 'n wit kantlyn van 2-6 cm rondom die kunswerk byvoeg, wat die raamwerk vergemaklik.
• Die doekdruk: 'n Gedrukte doek, wat nie verwar moet word met 'n regte kunswerk wat op 'n doek geverf is nie, is 'n digitale kopie wat op katoendoek aangebring word. Hoe hang ek 'n seilafdruk aan die muur? 'n Seilafdruk het die voordeel dat dit laag in gewig is, wat beteken dat dit redelik eenvoudig is om jou doekafdruk op te hang sonder die ondersteuning van ekstra muurmonterings. 'n Seilafdruk is geskik vir enige soort muur.
• Die akrielglasdruk: 'n Glansdruk op akrielglas, wat dikwels na verwys word as 'n druk op plexiglas, verander jou geselekteerde oorspronklike kunswerk in pragtige dekor. Die kunswerk sal met behulp van die nuutste UV-druktegnologie vervaardig word. Met 'n akrielglas kunsdruk word kontraste en klein besonderhede herkenbaar met behulp van die fyn gradering. Die pleksiglas beskerm jou gekose kunsdruk vir dekades teen sonlig en eksterne invloede.

Agtergrondinligting oor hierdie kunsstuk geskilder deur met die naam Lucas Cranach die Jongere

Hierdie meer as 470 jaar oue kunsstuk is deur die Duitse skilder geskep Lucas Cranach die Jongere. Die weergawe van die kunswerk is geverf met die grootte: 6 x 8 cm (15,2 x 20,3 duim) en is op die medium geverf olie op beuk paneel. Die kunswerk vorm deel van die kunsversameling van Die Metropolitaanse Museum van Kuns geleë in New York, New York, Verenigde State van Amerika. Met vergunning van Die Metropolitan Museum of Art, New York, Robert Lehman-versameling, 1975 (gelisensieer: publieke domein). : Robert Lehman-versameling, 1975. Die belyning is in landskap formaat met 'n syverhouding van 4: 3, wat dit impliseer die lengte is 33% langer as die breedte. Lucas Cranach die Jongere was 'n manlike politikus, graveur, skilder, wie se styl as Noordelike Renaissance geklassifiseer kan word. Die Noord-Renaissance-kunstenaar is gebore in die jaar 1515 in Wittenberg, Sakse-Anhalt, Duitsland en is oorlede op die ouderdom van 71 in 1586 in Weimar, Thuringia, Duitsland.

Belangrike inligting: Ons probeer ons bes om die produkte so akkuraat as moontlik te beskryf en om dit visueel ten toon te stel. Tog kan die toon van die drukmateriaal, sowel as die druk effens verskil van die voorstelling op jou monitor. Afhangende van die skerminstellings en die toestand van die oppervlak, word nie alle kleure so presies gedruk soos die digitale weergawe wat hier uitgebeeld word nie. Aangesien ons kunsafdrukke met die hand gedruk en verwerk word, kan daar ook geringe afwykings in die presiese posisie en grootte van die motief wees.

Kopiereg © | Artprinta.com (Artprinta)