Pierre-Auguste Renoir - Leaving the Conservatory (Conservatoire The Exit) - kunsdruk

Wat sê die oorspronklike kunswerkbeskrywing van die Barnes-stigting oor die kunswerk van die illustreerder, skilder en beeldhouer Pierre-Auguste Renoir? (© - deur Barnes Foundation - www.barnesfoundation.org)

'n Gebonde groep mans en vroue is buite 'n gebou saamgedrom, hul figure teen sy leë, onopgesmukte, vensterlose mure. Op die voorgrond betrek twee jong mans twee van die vroue in gesprek; die vroue staan ​​arm aan arm, en die hand van die verdere man rus op sy nader metgesel se skouer. Ons het geen benul van die inhoud van die figure se uitruiling nie, maar hul lyftaal dui op 'n mate van onsekerheid of ongemaklikheid, asof die mans vir die eerste keer die vroue se aandag trek. Die voorste man se regterhand is agter hom vasgeklem, asof hy huiwerig of angstig is terwyl hy vorentoe stap om met die vroue te praat, terwyl die nader vrou na hom toe draai asof in reaksie op sy nadering. Die verdere vrou, haar hande styf saamgeklem, draai na haar metgesel asof sy haar reaksie op die man se ouverture wil peil. Die aard van die wisseling word verder verdoesel deur die feit dat die tweede, langer man se gesig versteek word deur sy metgesel se hoed, wat ons enige toegang tot sy uitdrukking weier. Die voorgrondman dra 'n modieuse sitkamerpak, terwyl sy metgesel in formele aandrok is; die vroue is eenvoudig geklee, die naaste een dra 'n jerkin oor 'n prinses-lyn rok en 'n onderrok. Die eerste bekende titel van die doek, Leaving the Conservatory, kom uit die veiling katalogus van die versameling van sy eerste eienaar, die komponis Emmanuel Chabrier, in 1896. Die titel word bevestig deur Renoir se vriend Georges Riviere, wat blykbaar vir die voorgrond manlike figuur geposeer het, aangesien dit baie ooreenstem met 'n kontemporêre portret van hom (National Gallery of Art, Washington, DC). Die Conservatoire de Musique et de Declamation was geleë in die negende arrondissement van Parys, noord van die Grands Boulevards, by die aansluiting van rue dli Conrvatoire en rue Sainte-Cecile (die geboue word nou beset deur die Conservatoire d'Art Dramatique, na sy skeiding van die Conservatoire de Musique in 1946); dit het gratis kursusse in instrumentale en vokale musiek en "dramatiese deklamasie" aangebied, insluitend aandkursusse in "populêre lied" vir volwassenes. Riviere se weergawe van die prent toon egter dat dit nie as 'n eenvoudige uitbeelding van die terrein van die Konservatorium beskou kan word nie, aangesien hy gespesifiseer het dat Renoir dit in die herfs van 1876, nadat hy sy Bal by die Moulin de la Galette voltooi het, voor die huis op rue Cortot in Montmartre, wat hy gehuur het, geverf het. Boonop het Riviere opgemerk dat "Nini en sekere gewoontes van die Moulin" daarvoor geposeer het. Dit is dus 'n geheel en al verbeeldingryke komposisie, eerder as 'n voorstelling van 'n spesifieke scenario. Slegs die gerolde papier in die hande van die voorgrondfiguur, wat musiek of 'n dramatiese teks kan wees, dui op die Konservatorium, en ons moet aanvaar dat Nini en haar vriende by Renoir in diens was as betaalde modelle, eerder as dat hulle self studente by die Konservatorium. In hierdie terme beskou, word die prentjie 'n meer generiese beeld van kontemporêre hofmakery rituele, en meer spesifiek van die jarelange stereotipe van flirtasie tussen jong bourgeois mans en die laerklas meisies wat baie meer geneig was om hul minnares te word as hul vrouens. . Tog word die kyker geen idee gegee van die uitkoms van die uitruiling tussen die figure nie. Kenmerkend het Renoir die scenario opgestel sonder om die presiese verhoudings tussen die figure aan te dui of hoe hulle kan ontwikkel. Die kyker van die prent word 'n bietjie van die figure afgesonder, kyk hulle van die kant af en kom dalk in die verbygaan op hulle af; ons is duidelik nie 'n onmiddellike deel van die groep wat uitgebeeld word nie. Wat ons sien maak 'n stel moontlikhede oop; deur ons die oplossing van hierdie potensiële verhale te ontsê, het Renoir die aard van alledaagse ervaring in die moderne stad uitgelig, waar die verbyganger baie uitruilings en vergaderings aanskou sonder om toegang te verkry tot die betekenis of die uitkoms daarvan. Die hele prentjie is sorgvuldig maar informeel gerangskik om 'n stukkie stadslewe voor te stel. Die tonaliteit van die prentjie is relatief gedempte, miskien suggereer van aandlig. Tog word sy oorheersende grys tonaliteit deurgaans deur delikate variasies van kleur oorgedra; sagte bloues word afgesit teen spore van warm skakerings, wat wentel om die pienk vleis-aksent, die oranjerooi hare van die twee jong vroue aan die linkerkant, en die figure se wit krae. Suiwer swart word, blyk dit, nie gebruik nie; Teen hierdie datum het Renoir swart laat vaar in sy soeke om vorm en atmosfeer oor te dra deur kontraste en modulasies van kleur. Die rande van die figure is nie skerp omlyn nie, sodat dit lyk of dit met mekaar en met die agtergrond saamsmelt. Alhoewel die verlaat van die Konservatorium een ​​van die grootste en mees ambisieuse doeke van Renoir se moderne Paryse lewe is, was dit nie, blyk dit , ingesluit by enige uitstallings gedurende Renoir se leeftyd; dit is veral opmerklik dat hy dit nie in die derde impressionistiese groepuitstalling in die lente 1877 ingesluit het nie, en dit is moontlik dat die prent teen hierdie datum nog nie voltooi was nie. Ons weet ook nie wanneer Chabrier dit bekom het, en of dit 'n opdrag was nie. of 'n aankoop; die komponis se belangstelling in die prent moes deels verband hou met die onderwerp daarvan - 'n aanvulling tot die raserige wêreld van populêre vermaak wat verteenwoordig word in Manet se A Bar at the Folies-Bergere (Courtauld Gallery, Londen), wat Chabrier by Manet se nadoodse verkoping in 1884 gekoop het. .

Gestruktureerde kunswerkbesonderhede

Kunstenaar metadata tabel

Gestruktureerde produkbesonderhede

Kies jou materiaal

Vir elke kunsdruk bied ons 'n reeks verskillende materiale en groottes. Jy kan jou gunsteling grootte en materiaal kies uit die volgende voorkeure:

• Die doekdruk: Die doekafdruk, wat nie met 'n regte skildery op 'n doek verwar moet word nie, is 'n beeld wat direk op doekstof toegepas word. Die groot voordeel van skilderdoekafdrukke is dat dit relatief laag in gewig is, wat beteken dat dit maklik en reguit is om jou Canvas-afdruk op te hang sonder bykomende muurmonterings. Daarom is 'n doekafdruk geskik vir alle soorte mure.
• Metaal (aluminium dibond-druk): Dit is 'n metaaldruk wat op aluminium-dibond-materiaal vervaardig word met 'n ware diepte-effek, wat 'n moderne voorkoms maak danksy 'n oppervlakstruktuur wat nie reflektief is nie. Vir ons Direkte Druk Op Aluminium Dibond, druk ons ​​jou gekose kunswerk op die aluminium saamgestelde oppervlak. Kleure is lig en aanskoulik, die besonderhede is duidelik en skerp, en daar is 'n mat voorkoms wat jy letterlik kan voel.
• Gedrukte plakkaat (doek materiaal): 'n Plakkaat is 'n gedrukte katoendoekpapier met 'n effense oppervlakafwerking. Dit is perfek geskik om jou kunsdruk met behulp van 'n pasgemaakte raam te plaas. Neem asseblief kennis dat ons, afhangende van die absolute grootte van die plakkaat, 'n wit marge van ongeveer 2-6 cm rondom die skildery byvoeg, wat die raamwerk met jou pasgemaakte raam vergemaklik.
• Akrielglasdruk (met regte glasbedekking): ’n Akrielglasafdruk, wat soms as ’n kunsdruk op plexiglas bestempel word, sal jou gunsteling oorspronklike kunswerk in briljante dekor verander en maak ’n lewensvatbare alternatiewe opsie vir dibond- en skilderdoekkunsafdrukke. Die groot voordeel van 'n plexiglas kunsdruk is dat kontraste plus beeldbesonderhede identifiseerbaar word met behulp van die fyn tonale gradering van die druk. Die regte glasbedekking beskerm jou geselekteerde kunsreplika vir baie jare teen lig en eksterne invloede.

Jou persoonlike kunsdruk

Hierdie skildery Verlaat die Konservatorium (Konservatorium The Exit) is deur die Franse kunstenaar Pierre-Auguste Renoir geskilder. Die kunswerk meet die grootte: Algehele: 73 13/16 x 46 1/4 duim (187,5 x 117,5 cm) en is op die medium geverf olie op doek. Vandag behoort hierdie kunswerk aan die Barnes-stigting digitale versameling, wat die tuiste van een van die wêreld se grootste versamelings van impressionistiese, post-impressionistiese en vroeë modernistiese skilderye. Hierdie kunswerk, wat aan die publieke domein behoort, word met vergunning voorsien Met vergunning van die Barnes Foundation, Merion en Philadelphia, Pennsylvania.: . Wat meer is, die belyning van die digitale reproduksie is in portretformaat met 'n verhouding van 2: 3, Wat beteken dat die lengte is 33% korter as die breedte. Die illustreerder, skilder, beeldhouer Pierre-Auguste Renoir was 'n Europese kunstenaar, wie se styl hoofsaaklik aan Impressionisme toegeskryf kan word. Die skilder het geleef vir 78 jaar, gebore in 1841 in Limoges, Nouvelle-Aquitaine, Frankryk en is in 1919 oorlede.

Regsnota: Ons probeer ons bes om ons kunsprodukte so presies moontlik uit te beeld en om dit visueel op die produkbesonderhedebladsye uit te stal. Tog kan die kleure van die drukmateriaal en die druk marginaal verskil van die aanbieding op jou toestel se monitor. Afhangende van die instellings van jou skerm en die toestand van die oppervlak, kan kleure nie honderd persent realisties gedruk word nie. Aangesien al ons kunsafdrukke met die hand verwerk en gedruk word, kan daar ook geringe variasies in die grootte en presiese posisie van die motief wees.

© Kopieregbeskerming | Artprinta.com (Artprinta)