realisme

Realisme is die gedeelte van die skilderkuns wat daarop fokus om 'n visueel akkurate beeld uit te beeld. Realistiese skilders het gepoog om presies vas te lê wat hulle in die werklike lewe gesien het, eerder as om 'n geïdealiseerde weergawe te skep soos die klassieke kunstenaars van die Renaissance gedoen het.

Die meeste vroeë realistiese skilderye was portrette en landskappe (gebruik om die voorkoms van die natuur op te teken), maar is later uitgebrei na die ander gebiede van skilderkuns soos voorstelling van huise, werk en natuurlike omgewings. Om 'n gevoel van realisme in hul skilderye oor te dra, het Realistiese skilders dikwels kleurvermenging, perspektiefharmonie en toongradasie gebruik om die illusie te skep dat 'n kyker eintlik na werklike voorwerpe kyk wat driedimensioneel (3D) is. Die korrekte uitbeelding van volume was van groot belang en het tegnieke soos skadu gebruik om die illusie van volume te skep. Realistiese skilders het ook dikwels chiaroscuro (kontras tussen lig en donker) in hul skilderye gebruik om fokus op sekere voorwerpe te skep en dit van ander te isoleer.

Realisme het die eerste keer gedurende die middel van die 19de eeu verskyn toe kunstenaars probeer het om uit te beeld wat hulle in die wêreld rondom hulle gesien het. Dit was in teenstelling met die hoogs geïdealiseerde beelde van die Renaissance- en Baroktydperk en kan as deel van die Romantiek beskou word. Tydens Realisme was daar ook 'n klem op individuele ervaring eerder as konsepte soos dié gebaseer op godsdiens of mitologie, wat Middeleeuse en Vroeë Renaissance kunswerke gebruik het (dit word na verwys as 'n sekularisasie van kuns). Realistiese skilders word ook Naturaliste genoem, maar Realisme is meer spesifiek as daardie term. Realisme het die dominante vorm van Westerse skilderkuns geword gedurende die middel tot laat 19de eeu en is gekenmerk deur temas van die alledaagse lewe. Dit was in teenstelling met ander bewegings in daardie tyd wat óf formalisties óf romantikus was. Die realistiese skilders van die 19de eeu wou tonele so getrou moontlik vasvang, sodat dit deur ander mense gebruik kon word om 'n geestesbeeld van die gemeenskaplike lewe in Europa en Amerika te maak. Hulle het veral gefokus op die plattelandse (platteland) en werkersklaslewe wat oor die algemeen deur Romantiese kunstenaar geïgnoreer is. Baie realistiese skilderfoto's Gustave Courbet en Jean-François Millet het tonele van boere op die platteland geskilder, terwyl Thomas Eakins en Édouard Manet tonele van die lewe in groot stede uitgebeeld het. Realisme kan gesien word as deel van 'n begeerte na naturalisme wat tydens die Industriële Revolusie plaasgevind het. Die industriële rewolusie het landelike lewe in 'n stedelike omgewing verander. Dit het baie kleinboere en kleindorpers na die stede gedwing, terwyl stadswerkers ook meer tyd gegee het om rustig na die lewe te dink.

Realistiese skilders wou so akkuraat as moontlik wees in hul uitbeelding van verskillende tonele in die lewe en het gedetailleerde waarneming van die natuur gebruik om dit te bereik. Realistiese kunstenaars van die middel-19de eeu het kommentaar gelewer op wat hulle in die alledaagse lewe gesien en ervaar het. Hulle was bekend as "The Eye"-skilders omdat hulle dinge wou wys wat hulle nog nooit vantevore opgemerk het nie. Hulle pogings het gelei tot nuwe idees rakende komposisie, vorm en tegniek wat die grondslag van moderne kuns geword het.