Caspar David Friedrich

Caspar David Friedrich was 'n Duitse Romantiese landskapskilder wat op 5 September 1774 gebore is in Greifswald, Pommere, wat toe deel van Swede was. Hy was die sesde van tien kinders van Adolf Gottlieb Friedrich, 'n kersmaker, en sy vrou, Sophie Dorothea Bechly. Sy gesin het na Dresden verhuis toe hy sewe jaar oud was, waar hy sy vroeë onderwys en artistieke opleiding ontvang het.

In 1798 het Friedrich die Akademie van Kopenhagen betree, waar hy onder Jens Juel gestudeer het en in die Neoklassieke styl leer skilder het. Hy het in 1804 na Dresden teruggekeer en 'n lid van die Dresden Akademie vir Beeldende Kunste geword. Friedrich het in 1818 met Caroline Bommer getrou, en hulle het saam drie kinders gehad.

Friedrich se skilderye is bekend vir hul dramatiese en kontemplatiewe landskappe, met dikwels 'n eensame figuur wat die uitgestrektheid van die natuur oordink. Hy is beïnvloed deur die Duitse Romantiese beweging, wat emosie, verbeelding en individualisme beklemtoon het. Ander invloede op sy werk sluit in die filosofie van Immanuel Kant en die literatuur van Johann Wolfgang von Goethe.

Friedrich se tegniek behels skildery met dun lae olieverf op doek, wat hom in staat gestel het om 'n ligte en atmosferiese effek te skep. Hy het dikwels 'n gedempte kleurpalet gebruik, wat die natuurlike skoonheid van die landskap bo enige spesifieke onderwerp beklemtoon.

Friedrich se werk het 'n beduidende impak op die ontwikkeling van die Duitse Romantiek gehad en het baie latere kunstenaars beïnvloed, insluitend die Ekspressioniste. Sy skilderye word steeds hoog aangeslaan vir hul emosionele krag en tegniese vaardigheid.

Hier is vyf van Friedrich se belangrikste skilderye:

1. "Wanderer bo die see van mis" (1818) - Hierdie ikoniese skildery wys 'n eensame figuur wat bo-op 'n rotsagtige afgrond staan ​​en uitkyk oor 'n uitgestrekte, mistige landskap. Dit het een van die bekendste beelde van die Romantiek geword.

2. "The Abbey in the Oakwood" (1810) - Hierdie skildery beeld 'n verlate Gotiese abdy in 'n verlate, winterse landskap uit. Dit is 'n spookagtige en melancholieke werk wat Friedrich se fassinasie met ruïnes en verval weerspieël.

3. "Die Kruis in die Berge" (1808) - Hierdie skildery wys 'n eenvoudige houtkruis wat te midde van 'n rotsagtige berglandskap staan, verlig deur 'n gloeiende sonsondergang. Dit is 'n kragtige uitdrukking van geloof en die skoonheid van die natuur.

4. "Die see van ys" (1823-24) - Hierdie skildery beeld 'n massiewe ysberg uit wat deur 'n onstuimige see omring word. Dit is 'n aanskoulike en dramatiese uitbeelding van die krag en gevaar van die natuur.

5. "Maanopkoms oor die see" (1822) - Hierdie skildery wys 'n volmaan wat oor 'n rustige see opkom, met 'n seilboot in die verte. Dit is 'n rustige en meditatiewe werk wat die verhewe skoonheid van die natuurlike wêreld vasvang.